Η απομίμηση είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στην παγκόσμια αγορά προϊόντων. Πράγματι, η διασφάλιση ότι τα κατασκευασμένα προϊόντα και εξαρτήματα δεν έχουν αντιγραφεί και αντικατασταθεί παράνομα από παραποιημένα προϊόντα αποτελεί ανησυχία υψηλής προτεραιότητας των βιομηχανιών παραγωγής και άμυνας στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Μια πιθανή λύση θα έχει εκτεταμένες επιπτώσεις και επιπτώσεις σε διάφορους τομείς, από την ενίσχυση των βιοϊατρικών εμφυτευμάτων έως την προστασία των εθνικών αμυντικών πόρων.
Οι νέες τεχνολογίες κατασκευής προσθέτων (AM) δεν εξαιρούνται από πιθανά ζητήματα που σχετίζονται με την απομίμηση. Οι τεχνολογίες AM φέρνουν επανάσταση στις μεταποιητικές βιομηχανίες χάρη στην ικανότητά τους να παράγουν μεταλλικά εξαρτήματα σε σχήμα σχεδόν δίχτυ με περίπλοκες γεωμετρίες απρόσιτες στις παραδοσιακές τεχνικές παραγωγής.
Επιπλέον, τα κατασκευασμένα εξαρτήματα ΑΜ μπορούν να επιτύχουν μεγάλη πολυπλοκότητα υλικού, δεδομένου του λεπτομερούς ελέγχου των παραμέτρων διεργασίας ΑΜ που επιτρέπουν τον εντοπισμένο έλεγχο των βασικών ιδιοτήτων του υλικού, όπως η χημική σύνθεση, η κρυσταλλική φάση, η μικροδομή ή η κρυσταλλογραφική υφή. Αυτή η ικανότητα καθιστά δυνατό τον σχεδιασμό υλικών με τοπικές ή σταδιακές αλλαγές στις λειτουργικές τους ιδιότητες, όπως η δύναμη, ο μαγνητισμός ή το φαινόμενο μνήμης σχήματος.
Η διασφάλιση της ασφάλειας και του αξιόπιστου ελέγχου ταυτότητας στην κατασκευή είναι ένα κρίσιμο εθνικό μέλημα, με τις ΗΠΑ να επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στην κατασκευή. Χωρίς μια τέτοια μέθοδο άμεσα διαθέσιμη, μπορεί να είναι σχεδόν αδύνατο να διαφοροποιηθεί ένα αυθεντικό εξάρτημα ή εξάρτημα από το πλαστό αντίγραφό του.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Texas A&M ανέπτυξαν μια μέθοδο αποτύπωσης μιας κρυφής μαγνητικής ετικέτας, κωδικοποιημένης με πληροφορίες ελέγχου ταυτότητας, εντός του κατασκευασμένου υλικού κατά τη διαδικασία κατασκευής εξαρτημάτων. Η επαναστατική διαδικασία έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψετε τα πλαστά προϊόντα πιο εύκολα αντικαθιστώντας φυσικές ετικέτες, όπως γραμμωτούς κώδικες ή κώδικα γρήγορης απόκρισης (QR) με αυτές τις κρυφές μαγνητικές ετικέτες, οι οποίες χρησιμεύουν ως μόνιμα και μοναδικά αναγνωριστικά. Η ομάδα δημοσίευσε πρόσφατα την έρευνά της στο περιοδικό Additive Manufacturing.
Η ερευνητική ομάδα εφάρμοσε τεχνικές κατασκευής πρόσθετων μετάλλων για να επιτύχει τον στόχο της να ενσωματώσει επιτυχώς αναγνώσιμες μαγνητικές ετικέτες σε μεταλλικά μέρη χωρίς συμβιβασμούς στην απόδοση ή τη μακροζωία. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τρισδιάστατη εκτύπωση για να ενσωματώσουν αυτές τις μαγνητικές ετικέτες κάτω από την επιφάνεια σε μη μαγνητικό υλικό από χάλυβα. Άλλες εφαρμογές αυτής της μεθόδου περιλαμβάνουν την ιχνηλασιμότητα, τον ποιοτικό έλεγχο και άλλα, σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με τον κλάδο στον οποίο χρησιμοποιείται. Μόλις ενσωματωθεί σε ένα μη μαγνητικό στοιχείο, η μαγνητική ετικέτα είναι αναγνώσιμη χρησιμοποιώντας μια συσκευή μαγνητικού αισθητήρα, όπως ένα smartphone, σαρώνοντας κοντά στη σωστή θέση στο προϊόν, επιτρέποντας την πρόσβαση στις καθορισμένες πληροφορίες από τον χρήστη. Ενώ υπάρχουν άλλες μέθοδοι για την αποτύπωση πληροφοριών, απαιτούν πρωτίστως εξελιγμένο και δαπανηρό εξοπλισμό που εισάγει ένα εμπόδιο στην υλοποίηση του πραγματικού κόσμου.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς το L-DED είναι μια κατάλληλη μέθοδος κατασκευής για την παραγωγή αυτών των μαγνητικών ετικετών, καθώς επιτρέπει τον συνδυασμό σκονών με διακριτή χημική σύνθεση και λειτουργικές ιδιότητες. Αν και η κατασκευή σύνθετων υλικών με τοπικά ελεγχόμενη μαγνητική συμπεριφορά είναι δυνατή μέσω της εξάρτησης της σύνθεσης του αποτιθέμενου υλικού από τις παραμέτρους εκτύπωσης, οι τεχνικές πολλαπλής σκόνης όπως το L-DED μπορεί να είναι η μόνη επιλογή για πολλά συστήματα κραμάτων. Το πάχος του στρώματος και η απόσταση καταπακτής είναι συνήθως μεγαλύτερα στις τεχνολογίες L-DED από ό,τι στις τεχνολογίες L-PBF, κάτι που μπορεί να επιβάλει μεγαλύτερο ελάχιστο μέγεθος για τη μαγνητική φυσική ετικέτα, αν και η ανάλυση του αισθητήρα αισθητήρα και το βάθος της ετικέτας μπορεί να καταλήξουν να είναι πιο περιοριστικά από τις διαστάσεις της τροχιάς. Οι συγγραφείς δημιούργησαν έναν προσαρμοσμένο μαγνητικό αισθητήρα τριών αξόνων ικανό να χαρτογραφήσει την επιφάνεια και να αποκαλύψει τις περιοχές όπου ήταν προσβάσιμη η ενσωματωμένη μαγνητική ετικέτα. Ενώ το σύστημα είναι πιο ασφαλές από μια φυσική ετικέτα ή κώδικα που βρίσκεται στο εξωτερικό ενός αντικειμένου, η ομάδα εξακολουθεί να εργάζεται για να βελτιώσει την πολυπλοκότητα της ασφάλειας της μεθόδου.
Καθώς το έργο συνεχίζεται, ο κύριος συγγραφέας καθηγητής Karaman εξήγησε ότι τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν την ανάπτυξη μιας πιο ασφαλούς μεθόδου ανάγνωσης των πληροφοριών, πιθανώς μέσω της εφαρμογής ενός φυσικού «διπλού ελέγχου ταυτότητας» που απαιτεί από τον χρήστη να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη θεραπεία ή ερέθισμα για να ξεκλειδώσει την πρόσβαση σε η μαγνητική ετικέτα.
