Τίποτα δεν είναι εκτός τραπεζιού όταν πρόκειται για τη διατροφή του παγκόσμιου πληθυσμού, λέει η UNSW, η οποία υπολογίζεται ότι θα είναι 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι το 2050.
Ο καθηγητής Johannes le Coutre, ειδικός σε τρόφιμα και υγεία από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του UNSW Sydney, λέει ότι η πιο πιεστική πρόκληση θα είναι πώς να αυξηθεί με βιώσιμο τρόπο η παραγωγή θερμίδων κατά 70% χωρίς να κατακλύσει τον πλανήτη.
«Πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε να τρώμε κρέας σε 30 χρόνια, αν και λιγότερο από το κρέας που καταναλώνεται θα προέρχεται από τα ζώα», λέει.
«Απλώς δεν υπάρχουν αρκετές αγελάδες σε αυτόν τον πλανήτη για να ανταποκριθούν στις προβλεπόμενες απαιτήσεις παραγωγής τροφίμων και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις διαφαινόμενες περιβαλλοντικές προκλήσεις που θέτει η γεωργία και η βιομηχανία τροφίμων.
«Θα χρειαστεί να αλλάξουμε αυτό που τρώμε και πώς το καλλιεργούμε τις επόμενες δύο δεκαετίες, ώστε να μπορέσουμε να διαφοροποιήσουμε τις πηγές πρωτεΐνης μας».
έντομα
Ο κ. le Coutre επισημαίνει τα έντομα, λέγοντας ότι μοιάζουν πολύ με τις γαρίδες, «που είναι είδος καρκινοειδών και τόσο τα καρκινοειδή όσο και τα έντομα είναι αρθρόποδα».
«Τα αρθρόποδα είναι βασικά μορφές ζωής είτε στην ξηρά είτε στο νερό που περιβάλλονται από έναν εξωσκελετό χιτίνης. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ανατριχιάσουν βλέποντας μια γαρίδα στο πιάτο τους, αλλά πολλοί μπορεί να τρέξουν αν υπήρχε ένα έντομο να σέρνεται στον πάγκο της κουζίνας», λέει.
«Φυσικά, δεν είναι όλα τα έντομα βρώσιμα. Δεν θα υπάρχουν σφήκες ή μέλισσες στο μενού σε 30 χρόνια, αλλά μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι θα υπάρχουν γρύλοι, σκώροι και σκαθάρια.
«Και το κίνημα έχει ήδη ξεκινήσει εδώ στην Αυστραλία. Μόλις ξεπεράσουμε τον παράγοντα yuck, πιστεύω ότι οι συζητήσεις γύρω από την κατανάλωση εντόμων ως πηγή τροφής μπορούν να είναι προσιτές συναισθηματικά».
Κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο
Ένας άλλος τομέας διαφοροποίησης αναμένεται να είναι η χρήση του καλλιεργημένου κρέατος ή του κρέατος που καλλιεργείται στο εργαστήριο, το οποίο ο κ. le Coutre λέει ότι θα είναι πιο προσβάσιμο σε 30 χρόνια.
«Ενώ σημειώνουμε πρόοδο σε αυτόν τον τομέα, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διασφαλιστεί ότι το κρέας που παράγεται στο εργαστήριο ικανοποιεί τις προσδοκίες των καταναλωτών και μπορεί να παραχθεί με λογικό κόστος», λέει.
«Καθώς η ζήτηση αυξάνεται, οι αγοραστές μπορούν να περιμένουν να δουν περισσότερα από αυτό και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα τρώμε περισσότερα τρόφιμα που παράγονται μέσω της κυτταρικής γεωργίας».
Γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα
Ενώ η πώληση φρέσκων γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, όπως φρούτα ή λαχανικά, κρέας ή ψάρι απαγορεύεται επί του παρόντος στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, ο κ. le Coutre αναμένει ότι θα υπάρχει ρόλος για αυτά στο μελλοντικό μας σύστημα διατροφής.
Λέει ότι η αντίληψη του κοινού για τα τρόφιμα ΓΤΟ ήταν προηγουμένως έντονα αρνητική, κάτι που πιστεύει ότι είναι αποτέλεσμα ανησυχητικής κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης και έλλειψης κατανόησης της επιστήμης των τροφίμων.
«Η ιδέα της αλλαγής των καλλιεργειών ώστε να απαιτούν λιγότερο νερό ή να αντισταθούν καλύτερα σε ασθένειες ή παράσιτα δεν είναι νέα, αλλά θα παίξει σημαντικό ρόλο εάν θέλουμε οι μελλοντικές μας καλλιέργειες να είναι πιο ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή», λέει.
«Μπορούμε να αλλάξουμε το DNA των καλλιεργειών ώστε να απαιτούν λιγότερη ενέργεια και πόρους για να αναπτυχθούν, κάτι που θα μειώσει το αποτύπωμα άνθρακα.
«Τα τρόφιμα ΓΤΟ έχουν κακή φήμη στην κοινωνία, ειδικά στις ευρωπαϊκές χώρες, επειδή μέχρι στιγμής, το μόνο όφελος που βλέπουν οι καταναλωτές είναι τα αυξανόμενα κέρδη για τη βιομηχανία.
«Μπορεί να είναι μια ιστορία επιτυχίας μόνο εάν υπάρχουν σαφή οφέλη για τους καταναλωτές – αυτός είναι ο κρίκος που λείπει».
Δημιουργία βιώσιμων συστημάτων τροφίμων
Για να ταΐσουμε βιώσιμα 10 δισεκατομμύρια ανθρώπους τα επόμενα 30 χρόνια, ο κ. le Coutre λέει ότι πρέπει να λύσουμε το παγκόσμιο πρόβλημα επισιτιστικής ασφάλειας.
Επισημαίνει ότι η μείωση της σπατάλης τροφίμων πρέπει να είναι κορυφαία προτεραιότητα με το 30% της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων να μην καταναλώνεται καν.
«Η μείωση της σπατάλης τροφίμων είναι ένας αποτελεσματικός και βιώσιμος τρόπος βελτίωσης της προσφοράς τροφίμων χωρίς αύξηση της ζήτησης στην παραγωγή τροφίμων», λέει ο κ. le Coutre.
«Το άλλο ζήτημα είναι η φτώχεια, και ακόμη κι αν καταφέρουμε να μειώσουμε τη σπατάλη τροφίμων, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ασφαλή και θρεπτικά τρόφιμα.
«Τέλος, χρειαζόμαστε τόσο τεχνολογική καινοτομία όσο και καινοτομία πολιτικής και περισσότερες επενδύσεις σε εκπαιδευτικές και ερευνητικές δραστηριότητες.
«Εάν μπορέσουμε να πετύχουμε και τα τρία σε παγκόσμια κλίμακα, θα έχουμε τη σωστή συνταγή για ένα πιο βιώσιμο σύστημα τροφίμων».
