«Εάν ο δήμαρχος Άνταμς θέλει πραγματικά να τηρήσει τις υποσχέσεις του να ανακόψει την κρίση των αστέγων στην πόλη και να προσφέρει ουσιαστική ψυχική υγεία στους νέους της πόλης, πρέπει πρώτα να διευκολύνει, όχι δυσκολότερη, την πρόσβαση σε ασφαλή και οικονομικά προσιτή στέγαση».
Michael Appleton/Mayoral Photography Office
Ο Δήμαρχος Έρικ Άνταμς σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με την έλλειψη στέγης των νέων τον Αύγουστο του 2022.
Πριν από έξι μήνες, ο δήμαρχος Έρικ Άνταμς διαβεβαίωσε κάθε νεαρό άστεγο στην πόλη ότι «Έχουμε την πλάτη σου, σε προσέχουμε.”
Και όμως τον περασμένο μήνα, το Τμήμα Νεολαίας και Κοινοτικής Ανάπτυξης (DYCD) είπε στους πέντε ολονύκτια νεολαία της πόλης κέντρα ότι η νεολαία δεν θα επιτρέπεται πλέον να κοιμάται —ή ακόμη και να ξεκουράζεται— εκεί.
Η στέρηση του ύπνου από τους άστεγους και τους νέους που κυκλοφορούν στους δρόμους δεν είναι μόνο σκληρή, ταπεινωτική και απάνθρωπη, αλλά οδηγεί σε μεγαλύτερη πιθανότητα να υποφέρουν από άγχος που δεν αντιμετωπίζεται, κατάθλιψη, σκέψεις αυτοκτονίας και αυτοτραυματισμό. Αυξάνει επίσης την πιθανότητα η νεολαία να παραμείνει στους δρόμους περισσότερο και να χάσει την πρόσβαση σε υπηρεσίες που σώζουν ζωές όπως ζεστά γεύματα, ζεστά ντους, καθαρά ρούχα και ιατρική περίθαλψη.
Η πολιτική της πόλης να στερήσει τον ύπνο από τα παιδιά δεν είναι η μόνη πρακτική που κρατά αυτόν τον πληθυσμό της νεολαίας ασταθή, ανασφαλή και ανήσυχο. Η σημερινή διοίκηση, με τη μορφή του Τμήματος Κοινωνικών Υπηρεσιών (ΔΣΥ), είναι αρνούμενος να τηρήσει νόμο του 2021 θεσπίστηκε για να επιτρέψει στους άστεγους νέους να λαμβάνουν επιδοτήσεις στέγασης χωρίς να μπουν πρώτα σε καταφύγια ενηλίκων.
Αυτή η έλλειψη πρόσβασης σε μόνιμη στέγαση το σήμαινε αυτό σχεδόν οι μισοί νέοι που φεύγουν ένα πρόγραμμα Runaway Homeless Youth (RHY) στην πόλη καταλήγει σε μια άλλη κατάσταση αστέγων. Παρά αυτή την πολλά υποσχόμενη λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης των αστέγων στην πόλη και τη δημιουργία σταθερότητας για έναν ευάλωτο πληθυσμό, οι ενέργειες της διοίκησης του Adams φαίνεται να έχουν σκοπό να εκτροχιάσουν τη νομοθεσία.
Η ένθερμη επιμονή της κυβέρνησης Adams να αγνοήσει την επιβολή θετικών πολιτικών υπέρ εκείνων που είναι επιβλαβείς δείχνει εχθρότητα και άκαρδο απέναντι σε μια ομάδα νέων που ήδη αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα καθημερινά.
Στο Peter Cicchino Youth Project, γνωρίζουμε πόσο επισφαλείς είναι οι ζωές των πελατών μας και προσπαθούμε να βοηθήσουμε στη διακοπή των κύκλων φτώχειας που εμποδίζουν τους νέους να ζουν ικανοποιητικές ζωές χωρίς διακρίσεις, κακοποίηση και καταπίεση.
Δεν είναι μυστικό ότι οι άστεγοι νέοι συχνά αγωνίζονται να ολοκληρώσουν μια εκπαίδευση, να αποκτήσουν δεξιότητες ζωής ή να διατηρήσουν την εργασία τους. Και το 40 τοις εκατό των αστέγων νέων που αναγνωρίζονται ως LGBTQ+ έχουν επίσης σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν εκφοβισμός, σεξουαλική επίθεση, βία, τραύμα, μόλυνση από τον ιό HIV και κατάχρηση ουσιών από ό,τι είτε ετεροφυλόφιλοι είτε σταθερά στεγασμένοι LGBTQ+ συνομήλικοι.
Εάν ο Δήμαρχος Άνταμς θέλει πραγματικά να τηρήσει τις υποσχέσεις του να ανακόψει την κρίση των αστέγων στην πόλη και να προσφέρει ουσιαστική ψυχική υγεία στους νέους της πόλης, πρέπει πρώτα να διευκολύνει, όχι δυσκολότερη, την πρόσβαση σε ασφαλή και οικονομικά προσιτή στέγαση. Θα χρειαζόταν λίγη προσπάθεια για να ακυρωθεί η οδηγία στο DYCD που αρνείται στους νέους την ευκαιρία να ξεκουραστούν σε κέντρα υποδοχής και να δοθεί εντολή στο Τμήμα Υπηρεσιών Αστέγων (DHS) και στο Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών (DSS) να τηρούν τους Τοπικούς Νόμους 170 και 157 για να βοηθήσει τους νέους που βγαίνουν από τα καταφύγια.
Αυτά τα μικρά βήματα θα αποκαταστήσουν την αξιοπρέπεια τόσων πολλών νέων που αντιμετωπίζουν μια ασταθή κατάσταση, και επίσης θα βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό να διασφαλίσουν ότι οι νέοι Νεοϋορκέζοι έχουν τις επιλογές που χρειάζονται για να αισθάνονται ασφαλείς και να υποστηρίζονται καθώς περιηγούνται στον κόσμο.
Η Amy Leipziger είναι η διευθύντρια έργου του Peter Cicchino Youth Project του Urban Justice Center. Το PCYP εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι άστεγοι και οι νέοι που συμμετέχουν στο δρόμο έχουν πρόσβαση σε τροφή, στέγη, υγειονομική περίθαλψη, καθεστώς νόμιμης μετανάστευσης και εκπαίδευση.
